Partneralimentatie, nieuwe wetgeving, de looptijd en hoogte van partneralimentatie is op mijn website het meest bezochte onderwerp. Voor veel mensen wordt de partneralimentatie als een blok aan het been ervaren; dan ga je uit elkaar en ‘moet’ je nog 12 jaar betalen. Dit wordt helemaal als oneerlijk ervaren indien degene die tot betalen zal overgaan niet wil scheiden.

Is de alimentatieplicht werkelijk 12 jaar? Mijn ex kan toch ook werken?

Het is niet vastgelegd dat de alimentatieplicht 12 jaar is. Artikel 1:157 BW geeft aan dat de rechter een alimentatie kan toekennen indien de echtgenoot niet voldoende inkomsten heeft of kan verwerven.  In de wet is al opgenomen dat de verdiencapaciteit van invloed is op de toezegging van partneralimentatie! Op dat gebied is het wetsvoorstel niet nieuw.  

Daarbij is, eveneens in dit artikel, opgenomen dat de alimentatie is beperkt tot maximaal 12 jaar. Met de daarbij behorende uitzonderingen natuurlijk. Nergens staat dat de alimentatie een duur van 12 jaar heeft en verplicht is.

Wij kunnen toch samen bepalen wat wij willen met de alimentatie? 

Daarbij is artikel 1:158 BW opgenomen dat echtgenoten bij overeenkomst kunnen bepalen of en zo ja tot welk bedrag alimentatie is verschuldigd. Dit wordt vaak in mediation bepaald.

Hoe kijkt de rechter naar de looptijd en hoogte van partneralimentatie?

In de Rechtspraak zie ik ook een verandering van uitspraken. Steeds vaker wordt gekeken naar de verdiencapaciteit en de inspanning tot het benutten van deze verdiencapaciteit van de alimentatiegerechtigde [1].

De mogelijkheden en inspanningen van degene die de alimentatie ontvangt wordt steeds vaker betrokken bij uitspraken. Dit is ook een onderdeel in het nieuwe wetsvoorstel, daarbij komt een nieuw criterium; wat was de verdiencapaciteit voor het aangaan van het huwelijk?
In het wetsvoorstel wordt afgeweken van de welstand tijdens het huwelijk, dat is niet langer van belang bij de bepaling van de behoefte. De levenstandaard vóór het aangaan van het huwelijk is dan bepalend. Voor degene die een minimum loon verdient en met een groot verdiener gaat huwen zal bij de scheiding een lagere alimentatie toegewezen krijgen dan bij de huidige wetgeving. Uiteraard wordt rekening gehouden met het wel of niet aanwezig zijn van kinderen waarvoor zorg nodig is!

Wat is mogelijk in mediation?

In mediation zie ik vaak dat alimentatie in onderling overleg wordt bepaald. Partijen zijn dan ook in gesprek met elkaar. Natuurlijk is er onzekerheid; hoe komen wij rond na de scheiding zodra wij ook apart wonen? Meestal komt dit goed. Er zijn zoveel, creatieve, oplossingen waar beide partijen uiteindelijk goed mee kunnen leven. Zo zie ik oplossingen waarbij de eerste drie jaar een hoger bedrag wordt betaald zodat een opleiding kan worden gevolgd en betaald Vervolgens wordt de hoogte van de partneralimentatie afgebouwd. Op deze manier kan iemand zich inwerken in de arbeidsmarkt en bestaan er ook kansen op een beter betaalde functie.

Blijf in gesprek met elkaar; dan krijg je creatieve oplossingen waar een ieder zich makkelijker in kan vinden. Een gerechtelijke procedure wordt vaak (onnodig) harder dan de oorspronkelijke wens van partijen. Gelukkig zijn er ook advocaten die wel in overleg tot oplossingen wensen te komen, er zijn er ook nog steeds voldoende die de strijd willen aangaan.

In onderling overleg, indien nodig met een mediator, blijft de mooiste oplossing voor het vaststellen van afspraken bij beëindiging van een relatie, of dat nu een huwelijk, geregistreerd partnerschap of samenleving is.